آینده پتروشیمی و بورس ایران در گرو اعتمادسازی و مدیریت ریسک‌های ژئوپولیتیکی

تثبیت نرخ ارز، اصلاح نرخ بهره و ایجاد فضای امن سه اصل کلیدی سرمایه گذاری
مدیرعامل پتروشیمی شیراز در ادامه افزود: تثبیت نرخ ارز، اصلاح نرخ بهره و ایجاد فضای امن برای سرمایه‌گذاری، سه اقدام کلیدی است که می‌تواند اعتماد سرمایه‌گذاران را بازگرداند. اگر این اصلاحات انجام شود، جریان نقدینگی به‌طور طبیعی به سمت بازار سرمایه و صنایع بزرگ مانند پتروشیمی هدایت خواهد شد.
پورکیا گفت: پتروشیمی شیراز آماده است در صورت فراهم شدن بستر مناسب، ظرفیت‌های خود را برای توسعه صادرات و افزایش تولید به کار گیرد. ما پروژه‌های توسعه‌ای متعددی در دست بررسی داریم که می‌تواند حجم تولید و سودآوری شرکت را به شکل قابل توجهی افزایش دهد. اما اجرای این پروژه‌ها نیازمند ثبات اقتصادی و حمایت‌های واقعی است.
وی افزود:سرمایه‌گذاران امروز بسیار هوشمندتر از گذشته هستند. تجربه سال‌های اخیر نشان داده که بدون اعتمادسازی، هیچ بازاری رونق پایدار نخواهد داشت. ما به‌عنوان یک شرکت بزرگ وظیفه داریم شفاف عمل کنیم، گزارش‌های دقیق ارائه دهیم و با سهامداران ارتباط مستمر داشته باشیم. پورکیا تاکید کرد؛ تنها در این صورت است که می‌توانیم سرمایه‌گذاران را از وضعیت سرگردانی خارج کنیم و مسیر رشد منطقی و قابل پیش‌بینی را برای بازار هموار سازیم.
مدیرعامل پتروشیمی شیراز، گفت:اگر بخواهیم آینده بازار سرمایه را در نظر بگیریم، نمی‌توانیم چشممان را بر تحولات ژئوپولیتیکی ببندیم. هر تصمیم در عرصه سیاست خارجی، هر تنش در منطقه و هر تغییر در روابط بین‌المللی، مستقیم و بی‌واسطه بر بورس ایران اثر می‌گذارد. این همان متغیرهایی است که پیش‌بینی روند بازار را دشوار می‌کند و سرمایه‌گذاران را در موقعیت بلاتکلیفی قرار می‌دهد.
پورکیا افزود: «به عنوان نمونه، هر خبر از مذاکرات هسته‌ای یا هر تحریم تازه، بلافاصله در نرخ ارز و جریان نقدینگی منعکس می‌شود. این تغییرات نه تنها صنایع صادراتی را تحت فشار قرار می‌دهد، بلکه اعتماد عمومی به بازار را نیز متزلزل می‌سازد. در چنین شرایطی حتی اگر دولت بخواهد با عرضه‌های بزرگ یا حمایت‌های مقطعی بازار را رونق دهد، بدون ثبات سیاسی و اقتصادی این تلاش‌ها پایدار نخواهد بود.
وی گفت: بازار سرمایه ایران امروز بیش از هر زمان دیگری به اعتماد نیاز دارد. سرمایه‌گذاران تجربه تلخ سال‌های گذشته را فراموش نکرده‌اند و می‌دانند که بدون اصلاحات واقعی، هر موج رشد کوتاه‌مدت به سرعت فروکش خواهد کرد.
پورکیا در ادامه گفت: «در غیر این صورت، سرمایه‌گذاران همچنان محتاط باقی خواهند ماند و نقدینگی به جای ورود به بورس، به سمت بازارهای موازی مانند طلا، ارز یا صندوق‌های درآمد ثابت حرکت خواهد کرد. این همان چالشی است که ما بارها هشدار داده‌ایم؛ تا زمانی که اعتمادسازی جدی صورت نگیرد، بازار سرمایه نمی‌تواند نقش واقعی خود را در اقتصاد ملی ایفا کند.»
مدیرعامل پتروشیمی شیراز، گفت: «به همین دلیل، ما در پتروشیمی شیراز بر این باوریم که آینده بورس ایران نه تنها به تصمیمات اقتصادی داخلی، بلکه به مدیریت هوشمندانه چالش‌های ژئوپولیتیکی وابسته است. اگر این دو حوزه همزمان اصلاح شوند، می‌توان امیدوار بود که سرمایه‌گذاران دوباره با اطمینان وارد بازار شوند و مسیر رشد پایدار آغاز گردد.»
وی گفت: «مصرف گاز در کشور تنها محدود به صنعت پتروشیمی نیست؛ صنایع نیروگاهی، سایر صنایع بزرگ و حتی بخش خانگی سهم قابل توجهی از این مصرف را دارند. در نیمه دوم سال، به‌ویژه در مناطق سردسیر، مصرف خانگی به شدت افزایش می‌یابد و همین موضوع فشار زیادی بر تأمین خوراک پتروشیمی‌ها وارد می‌کند. اگر در سال‌های آینده برنامه‌ریزی جدی برای بهینه‌سازی مصرف انرژی در ساختمان‌سازی و فرهنگ‌سازی عمومی انجام شود، می‌توانیم از این فرصت استفاده کنیم و تولید را از دست ندهیم.»

افزایش حاشیه سود مجتمع‌های پتروشیمی
پورکیا افزود: «در حوزه قیمت‌گذاری نیز خوشبختانه تغییرات مثبتی رخ داده است. در گذشته قیمت‌گذاری گاز بر اساس شاخص‌های اروپایی انجام می‌شد که برای ما عادلانه نبود. اما اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که باید مبنا خلیج فارس و بازارهای منطقه‌ای باشد. این تغییر باعث می‌شود قیمت‌ها منطقی‌تر شود و حاشیه سود مجتمع‌های پتروشیمی افزایش یابد.»
وی گفت: «در خصوص بحث رانت گازی و اختلاف نرخ خوراک داخلی با نرخ صادراتی، باید توجه داشت که فلسفه وجودی شرکت ملی صنایع پتروشیمی توسعه ارزش افزوده از گاز طبیعی بوده است. ما سالانه بالغ بر ۵۰۰ هزار تن محصول تولید و عرضه می‌کنیم. این محصولات در بورس کالا به فروش می‌رسد، اما در عمل ما از دولت و وزارت کشاورزی طلبکار می‌شویم؛ چرا که بخشی از محصولات باید با نرخ تکلیفی برای تأمین کود اوره کشاورزان عرضه شود. این موضوع باعث شده مطالبات ما از دولت انباشته شود و سهامداران نیز سال‌هاست منتظر تعیین تکلیف این بدهی‌ها هستند.»
پورکیا افزود: «سال گذشته به دلیل بحران گاز، حدود ۵۰ روز تولید ما متوقف شد. این توقف نه تنها بر تأمین کود اوره برای کشاورزان اثر گذاشت، بلکه صادرات ما را نیز محدود کرد. در همان دوره بالغ بر ۴۰۰ تا ۴۷۰ هزار تن تولید از دست رفت. این مشکل تنها مختص شیراز نبود، بلکه بسیاری از مجتمع‌های پتروشیمی کشور با همین بحران مواجه شدند. وقتی گاز قطع می‌شود، ما نمی‌توانیم محصولی برای عرضه داخلی یا صادراتی داشته باشیم و این موضوع درآمدزایی آینده شرکت را تهدید می‌کند.»

افزایش تولید پتروشیمی شیراز

مدیرعامل پتروشیمی شیراز، گفت: «با وجود همه چالش‌ها، پتروشیمی شیراز توانسته در نیمه دوم سال بیش از ۲۵۰ هزار تن محصول تولید و عرضه کند. ما به عنوان یک شرکت بورسی موظفیم شفاف عمل کنیم و ارز حاصل از صادرات را به کشور بازگردانیم
پورکیا گفت: «مسئله اصلی ما دیگر فقط تولید یا صادرات نیست، بلکه مدیریت ریسک‌های بیرونی است. در شرایطی که تحریم‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی همچنان ادامه دارد، هر تصمیم سیاسی یا هر تغییر در روابط منطقه‌ای می‌تواند مسیر فعالیت ما را دگرگون کند. این همان جایی است که صنعت پتروشیمی باید نگاه بلندمدت داشته باشد و صرفاً به امروز فکر نکند.»
وی افزود: «برای همین ما در پتروشیمی شیراز به دنبال ایجاد زیرساخت‌های پایدار هستیم؛ انبارهای صادراتی در بندرعباس، قراردادهای بلندمدت با مشتریان منطقه‌ای و تلاش برای ورود به بازارهای آفریقا بخشی از همین نگاه است. این اقدامات به ما کمک می‌کند تا در برابر شوک‌های سیاسی و اقتصادی مقاوم‌تر باشیم و بتوانیم سهم خود را در بازار جهانی حفظ کنیم.»
پورکیا افزود: «البته باید پذیرفت که بدون اصلاحات داخلی، این تلاش‌ها به نتیجه کامل نمی‌رسد. نرخ خوراک، سیاست‌های ارزی و حمایت‌های دولت سه متغیر کلیدی هستند که اگر به‌درستی مدیریت نشوند، هر برنامه توسعه‌ای نیمه‌کاره خواهد ماند. ما بارها تأکید کرده‌ایم که سرمایه‌گذاران نیازمند اعتماد هستند و این اعتماد تنها با سیاست‌های پایدار و شفاف ایجاد می‌شود.
مدیرعامل پتروشیمی شیراز اظهار داشت: در نهایت، آینده صنعت پتروشیمی ایران به ترکیب دو عامل بستگی دارد؛ ثبات ژئوپولیتیکی در سطح منطقه و اصلاحات اقتصادی در داخل کشور. اگر این دو همزمان محقق شوند، نه تنها پتروشیمی شیراز بلکه کل صنعت می‌تواند مسیر رشد پایدار را تجربه کند. اما اگر یکی از این دو حلقه مفقود باشد، بازار همچنان در نوسان و بی‌ثباتی گرفتار خواهد ماند.