پالایشگاه مهمترین گمشده شرق ایران

مهمترین دلیل های موجود برای اینکه بدانیم چرا یک حرکت انقلابی برای این کار نیاز است را میتوان با موارد متعددی بیان کرد.
توسعه منطقه ای و کاهش محرومیت بخصوص در سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی که کمتر توسعه یافته است و این مهم میتواند یک نقش اساسی برای توسعه وجذب سرمایه گذاری برای این محدوده باشد.
مهمتر از مورد فوق تامین سوخت شش استان سیستان و بلوچستان خراسان جنوبی و شمالی و رضوی وگلستان و مازندران که اگر بخواهیم در هزینه های حمل مواد سوختی برای این استان ها ریز شویم شاید همه انگشت به دهان بمانند و تردد تانکرها و ترافیک جاده ای و تخریب زیرساخت ها و آمار تصادفات ومسائل اجتماعی متصل به آنها بسیار نگران کننده است
یک مورد مهم دیگر تقویت امنیت انرژی و کاهش وابستگی به واردات است که برخی مناطق شرق مثل زاهدان و خاش وابسته به واردات از پاکستان هستند که با ساخت پالایشگاه در شرق این وابستگی از بین میرود.
مورد دیگر توسعه صنایع پایین دستی است که خوراک صنایع پتروشیمی های منطقه را تامین میکند و در این حوزه میتواند بسیار کلیدی و کاربردی عمل کند.
برای اینکه پالایشگاهی به صرفه اقتصادی برسد بایستی به خوراک اصلی یعنی نفت خام متصل باشد و تا زمانی که احداث خط لوله از یکی از پایلوت های اصلی استخراج نفت خام کشور تا این پالایشگاه ساخته شود میشود از میدان های نفتی سروستان خراسانی جنوبی و تاج کوه سیستان بلوچستان و همچنین واردات از میدان آمودریای افغانستان یا خطوط لوله نفت ترکمنستان بهره برد و در نهایت خط لوله خوزستان به شرق یا بوشهر به شرق را احداث نمود.
در صورتی که پالایشگاهی مدرن و جدید احداث شود میشود مازاد نفت سنگین و میعانات گازی عسلویه در پالایشگاه شرق مصرف نمود.
اتصال به شبکه ملی نفت و گاز کشور یکی از به صرفه ترین راهها برای خوراک پالایشگاه شرق کشور میباشد.
اگر پالایشگاهی در شرق ایجاد شود حتما سرمایه گذاری برای اکتشاف در محدوده این تشکیلات به صرفه خواهد شد.
شاید به دلیل محدوده جغرافیایی تضمین این سرمایه گذاری از لحاظ امنیتی کمی پر بها باشد اما در مقابل کم کردن خیلی از هزینه ها بخصوص حمل و نقل بسیار ناچیز است.
منطق جغرافیایی توزیع پالایشگاهها در کشور نامفهوم است زیرا یک ششم از جمعیت کشور و یک چهارم از خاک کشور در شرق ایران قرار دارد.
حالا چرا در صد سال گذشته این مهم انجام نشده است جای سوال دارد.
جالب است بدانید بخش مهمی از تولید سوخت کشور در حمل نقل مواد سوختی از جنوب کشور به شرق کشور مصرف میشود.
بخش عمده ای از لاستیک تولیدی و وارداتی کشور در جاده های طولانی برای سوخت رسانی مستهلک میشود.
ایجاد یک پالایشگاه یا بهتر بگویم پتروپالایش ترجیحا هم با سرمایه گذاری بخش خصوصی در شرق کشور آهنگ توسعه را تند میکند و هزینه های جاری دولت را کم میکند.
حتی اگر وزارت راه و وزارت نفت به سازنده این پروژه یارانه بدون بازگشت هم بدهند باز هم ساخت همچنین تشکیلاتی به نفع این وزارتخانه ها است.
شاید عقب ماندگی بخشی از شرق کشور در توسعه اقتصادی را بتوانیم به این موضوع مربوط بدانیم.
اینکه چرا همه محدوده جغرافیایی کشور پالایشگاه دارد و یا در نزدیکی این محدوده ها این صنعت وجود دارد اما در شرق کشور وجود ندارد یک سوال پی پاسخ است.
اگر در یک بخش محروم از شرق هم این مهم رقم بخورد که با یک تیر چند نشان زده ایم که مهمترین نشانه اس محرومیت زدایی با محور توسعه صنعت نفت میتواند باشد.
امیدوارم سرمایه گذاران بخش خصوصی کمر همت ببندند و آستین خدمت بالا بزنند.