چالشی به‌نام ناترازی وعده‌ها

دکتر محمد حسین شهسوار

برای انتخاب شدن و برای رقابت چندین آیتم مهم لازم است که یکی از مهمترین آنها ارائه برنامه‌های آتی با محوریت ساختارهای موجود و ایجاد استراکچرهای جدید است.

قطعاً در همه حوزه‌ها از سیاسی و اجتماعی گرفته تا فرهنگی اقتصادی امنیتی و دینی یک سری زیرساخت‌هایی از قبل موجود است که عیار ورودی و خروجی آنها نیز مشخص است و موارد افزایش ظرفیت و پتانسیل‌های آنها برای ارتقا هم تا حدودی آشکار است.

در سیاست خارجی و ساختارهای بین‌المللی که همین‌ها هم با مسائل داخلی به نوعی مرتبط است باز هم یک آدم برنامه‌ریز و آینده نگر می‌تواند بر اساس آنها وعده‌های قابل اجرا در آینده را بدهد.

در حوزه‌های فرهنگی و دینی، مسائل روز جامعه نگرش‌های نسل جدید مطالبات اقشار مختلف مردم و گزینه‌های دیگر بایستی رصد و کد گذاری شود تا بتوان بر اساس آنها حرکت‌های جدید را متصور شد.

در حوزه‌های اقتصادی و آزادی‌های تجارت در محورهای اقتصاد خرد و کلان و واردات و صادرات اینگونه است که شاخص‌ها بر اساس نمودار و جدول با تناسب محاسبات دقیق زیرساخت‌ها و توان ساخت زیرساخت‌های جدید بایستی ضرب و تقسیم گردد تا وعده‌ها و قول‌ها خیلی در عمل با برنامه فاصله معناداری نداشته باشد.

در دولت‌های گذشته تقریبا همه وعده‌ها با واقعیت قابل اجرا فاصله زیادی دارند و این امر امروز به‌صورت یک چالش جدی وارد زندگی مردم شده است.

صدها وعده از حرف، تبدیل به کاغذ و از نامه تبدیل به کلنگ‌زنی شده‌ است که برای هر کدام هزاران نفر منتظر هستند، ولی هیچکدام افتتاح نشده‌اند.

پروژه‌های مهم راه و راه‌آهن و طرح‌های مهم صنعتی که هر کدام می‌توانست به تنهایی بخش مهمی از مسأله اشتغال را حل کند.

ساخت نیروگاه‌ها پالایشگاه‌ها پتروشیمی‌ها طرح‌های فولادی و سدها و بنادر و فرودگاه‌هایی که قول داده شده، اگر امروز افتتاح شده بود رشد ۸ درصد اقتصادی که هیچ، شاید رشد دو برابر این عدد هم می‌شد.

دو تا از بزرگترین وعده‌های عمل نشده که از اول هم یک وعده ناتراز با اجرایی شدن بود در بخش مسکن و خودرو بود که نگارنده از روز اول با محاسبه و بررسی ظرفیت خودروسازها به‌خصوص در قسمت قالب‌سازی و خط رنگ که ظرفیت یک سوم عدد وعده بود مطمئن بودم که انجام نمی‌شود.

در بخش مسکن که در ظاهر کاری ساده و در باطن یک کار بسیار سخت است که در شورای عالی مسکن ۱۴ دستگاه ارشد کشوری عضو هستند، اما باز هم مشکلاتش باقی و بسیار سخت است وعده چهار میلیون مسکن، یک رویایی بود که حتی رویایش هم قابل باور نبود، وای به حال اجرایش.

امروز دولت دکتر پزشکیان راه صداقت را در پیش گرفته است و با واژه وعده، خود را بیگانه نشان می‌دهد.

این یک کاری پسندیده و کارساز است که اگر قرار است امری تحقق یابدباید فارغ از شعار و در اجرا محقق شود.

بجاست که دولت محترم همانگونه که وعده‌های غیر کارشناسی مانند ساخت انبوه مسکن نمی‌دهد که اصولاً اجرای این وعده با کل بودجه ۴ سال دولت هم انجام نمی‌شود، در کنار این عقلانیت و صداقت با روش‌های متمرکز بر سرمایه‌گذاری خارجی و بخش خصوصی به تکمیل و افتتاح پروژه‌های نیمه تمام هم بپردازد تا چرخ اقتصاد هم در حرکتی سریع‌تر طی طریق نماید.

وعده‌های خودرویی دولت‌های گذشته فقط با آزادسازی قیمت و رفع موانع واردات قابل انجام است.

در فضای رقابت جهانی برای هر تولیدی انحصار و انقباض محکوم به شکست است.

اصولاً اقتصاد و سرمایه و پول، دیوار و مانع و خاکریز نمی‌شناسد و راه خودش را باز می‌کند و اگر ما مانع شویم از مسیر‌های غیر قابل رصد ما به مقصدش خواهد رسید.

اقتصاد نام دیگرش هوای آزاد است که تابع ظرف زمان و مکان نمی‌شود و همواره در گردش برای رشد و ارتقا اکسیژن خویش است.

به‌هرحال واکاوی گذشته فقط گلبول‌های عبرت ما را قوی‌تر می‌کند و یادمان می‌دهد که وعده‌های بی‌برنامه و غیر قابل اجرا را در جامعه نشر ندهیم.

دولت صادق دکتر پزشکیان از روز اول همه چیز را به جان خرید تا خلف وعده نکند.

این صد روز دولت با این همه فشار به‌خصوص با شایعات گرانی سوخت نتوانست خم به ابروی رییس جمهور بیاورد و امیدوارم هشت سالش مثل این صد روز محکم و صادق بماند.

*اقتصاد دان